Bio
Makis Koulianos’ paintings recognize the sensitivity of the soul through the esoteric
exploring, combing chiaroscuro and tenebrism.
He creates scenes of mystery and evolves his art with the help of his brush; observing the
mystery and complicated world of the soul.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Τα έργα του Μάκη Κουλιανού αντικατοπτρίζουν την ευαισθησία της ψυχής και
αναδεικνύουν τις εσωτερικές αναζητήσεις και αναστατώσεις. Με τον χρήστη του
Chiaroscuro και του Tενεμπρισμού, δημιουργεί σκηνές που μεταδίδουν μια αίσθηση
μυστηρίου και εσωτερικής συναισθηματικής έντασης.
STATEMENT
ΔΗΛΩΣΗ
Τεχνοκριτικό σημείωμα για το έργο του Μάκη Κουλιανού
Η καλλιτεχνική παραγωγή του Μάκη Κουλιανού δύναται να χαρακτηρισθεί ποικιλοτρόπως.
Από τη μια πλευρα, διατηρεί το ρηξικέλευθο πνεύμα περί της πραγματικά ελεύθερης
απόδοσης του ερωτικό στοιχείου, στον δρόμο που άνοιξε η πρωτοπόρος της μινιατούρας
και αμερικανικής καταγωγής ζωγράφος του 19ου αι., Sarah Goodridge, η οποία το 1828
φιλοτέχνησε το γνωστό έργο Beauty Revealed, απεικονίζοντας το γυμνό στήθος της επάνω
σε ένα λεπτό τμήμα ελεφαντοστού· το οποίο και φυλάσσεται σήμερα στο Μητροπολιτικό
Μουσείο Τεχνών Νέας Υόρκης (Kort & Sonneborn, 2002). Απο την άλλη, όμως, ο
καλλιτέχνης, γρήγορα – και φυσικά – σκόπιμα περνάει από το ρεαλιστικό στο
υπερρεαλιστικό, διατηρώντας την επιθυμία του για αναζήτηση του διαφορετικού, του
ονειρικού, εκείνου του θεωρητικά μόνο εξιδανικευμένου, αφού τελικά το ίδιο εγκαταλείπεται
προς αναζήτηση ενός έτερου και θεωρητικά περισσότερο εξιδανικευμένου (Wilson, 1991).
Αυτή η εναλλαγή βέβαια δεν οδηγεί σχεδόν ποτέ στην παραπάνω έυρεση, καθώς, αρχικά, η
εικόνα του τέλειου, του ολόκληρου, του ορθού μοιάζει πολύ επίπονη, σχεδόν ακατόρθωτη,
και έπειτα, μάλλον η ίδια εναλλαγή απο το ρεαλιστικό στο υπερρεαλιστικό, χωρίς γέφυρες,
και τις μεταβάσεις που καθιέρωσε ο μετα-μοντερνισμός φαντάζει εν τέλει ειρωνική από την
πλευρά του δημιουργού, του οποίου το εικαστικό αποτύπωμα δεν ερμηνεύεται πλήρως και
άμεσα στο εύρος του από τους οικείους, με αποτέλεσμα ο ίδιος σταδιακά να μετουσιώνεται
σε έναν «κασσανδρικό» εικαστικό με προφητικές ικανότητες, που δε βρίσκουν αντίκτυπο
(Δρακάκη & Ορφανίδης, 2024).
Η τέχνη του Κουλιανού εστιάζει στον άνθρωπο, ακόμα και αν για εκείνον
περιστασιακά η ανθρώπινη φύση ανάγεται σε ένα κράμα ανομοιογενών στοιχείων, με τελικό
αποτέλεσμα τη δημιουργία μειξογενών όντων, εμπνευσμένων από τον κόσμο της
μυθολογίας. Ο καλλιτέχνης, όμως, δεν επιθυμεί την παρουσίαση των μυθικών προτύπων
μέσω της αποτύπωσης των γνωστών σε όλους μας μυθολογικών αφηγήσεων. Προτιμάει να
μας προσκαλεί σε ένα παιχνίδι ανάκλησης όλων εκείνων των πολιτισμικών γνώσεων που
αναπτύξαμε ήδη από τα σχολικά μας χρόνια, μέσω έξυπνων, κεκαλυμμένων και
πολυεπίπεδων σημειωτικών εικόνων-αναφορών. Μάλιστα, το ταξίδι αυτό στο οικείο
παρελθόν έχει ως εφαλτήριο αρχέτυπα από τον κόσμο της Βίβλου, και όχι μόνο από το
αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό πολιτισμικό κοσμοείδωλο. Οι γνωστές αλλά και ισχύοσες μόνο
σε τοπικό γεωπολιτισμικό (ακόμα και αποκρυφιστικό) περιβάλλον ιστορίες της Βίβλου
λειτουργούν δίκης προμετωπίδας σε όλη την εκτύλιξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας του
εικαστικού. Από τους πρωτόπλαστους, Αδάμ και Εύα, στον έκπτωτο άγγελο, στη Βηρσαβεέ,
στη γυναίκα-δαίμονα Λίλιθ… και σε μια σειρά ακόμα αφηγηματικών λαβυρίνθων που
βρίθουν προβληματισμών και πανανθρώπινων μηνυμάτων για τις αξίες της κοινωνίας,
οδηγούμαστε στην επανεξέταση των μετα-μοντερνικών προτύπων που έχουν ως στόχο την
ανάκληση της πολιτισμικής μνήμης για λόγους εδραίωσης του προϋπάρχοντος εντός του
νέου, στους κόλπους ενός φάσματος με επιπολιτισμικές συνιστώσες (Budd, 2009). Η εκ νέου
εξέταση όλου αυτού, βέβαια, για τον Κουλιανό συντελείται μέσα από τη δυναμική του
προσωπικού σφάλματος και της Θείας Πρόνοιας που δύναται να εμφανισθεί εν τοις
πράγμασι σε ένα πλήθος φιλοσοφικών ρευμάτων και θρησκευτικών συστημάτων, και όχι
μόνο στο ευρύτερα χριστιανικό-ιουδαϊκό φάσμα πολιτισμικής ωρίμανσης. ...